ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΔΙΑ ΒΕΛΟΝΙΣΜΟΥ ΣΤΟΝ ΟΞΥ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΟ ΠΟΝΟ

Ο Πόνος είναι μια δυσάρεστη αισθητική ή συναισθηματική απάντηση σε ένα ερέθισμα που σχετίζεται με υπαρκτή ή δυνητική πιθανή ιστική καταστροφή ή βλάβη.

Είναι ένα από τα πρωϊμότερα σημεία της φύσεως για την δυσλειτουργία, την ασθένεια, την αρρώστια. Ο πόνος είναι μέρος της ανθρώπινης συμπεριφοράς, και ένα από τα βασικά στοιχεία που εξασφαλίζουν την επιβίωση σε ένα εν πολλής εχθρικό περιβάλλον. Η έννοια του πόνου έχει σχέση με την εμπειρία του πόνου.
Οι τρεις φάσεις του πόνου: 
α) άμεσος πόνος: (Νociception), επιπολής αισθητικότητα.
β) οξύς πόνος: τραυματισμός, φλεγμονή, "υγρός" τύπος πόνου, "οξύς".
γ) Χρόνιος πόνος.

Είναι καθαρά υποκειμενικό συναίσθημα δύσκολο να καθοριστεί, να περιγραφεί ή να εξηγηθεί σε άλλους.

Επηρεάζεται από συνύπαρξη:
Άγχους, κατάθλιψης ή και της προσδοκίας του ασθενούς.
Είναι πολυδιάστατη εμπειρία που εξαρτάται από τα φυσικά χαρακτηριστικά του ερεθίσματος σε συνδυασμό με τις συναισθηματικές ή συνειδησιακές λειτουργικές του ασθενούς.
Το αποτέλεσμα είναι μια συμπεριφορά που βασίζεται στην ερμηνεία του γεγονότος, η οποία επηρεάζεται από τωρινές ή παλιότερες εμπειρίες. Ορίζεται ως πόνος που διαρκεί περισσότερο από το σύνηθες διάστημα μιας οξείας νόσου ή κάκωσης (για περισσότερο από έξι μήνες). Σχετίζεται με χρόνια παθολογία ή επιμένει μετά την ανάρρωση από μια ασθένεια ή κάκωση.
Ο χρόνιος πόνος που οφείλεται σε οργανική νόσο θεραπεύεται αποτελεσματικά με τη θεραπεία της υποκείμενης νόσου. Ο χρόνιος πόνος είναι συνεχής, βύθιος, νυγμώδης ή είναι φτωχά εντοπισμένος. Ο ασθενής μπορεί να είναι κουρασμένος, καταθλιπτικός, σε απόσυρση, ενώ απουσιάζουν τα συνοδά σημεία από το αυτόνομο νευρικό που έχουμε στον οξύ πόνο

Επιδημιολογία
Αίτια: 

Οξύς πόνος:

Τραύμα

Χειρουργεία

Οξεία Νόσος

Κεφαλαλγία
Χρόνιος Πόνος:
Αρθρίτιδες

Οσφυαλγία

Ημικρανία – Κεφαλαλγία

Μυοπεριτοναικό σύνδρομο

Μέλος φάντασμα

RSD

Καρκίνος

Ο οξύς πόνος είναι συχνότερος στα: Κάτω άκρα – κεφαλή

Ο χρόνιος πόνος είναι συχνότερος: στην Οσφύ.

Θεραπεία χρόνιου πόνου με βελονισμό

Ανάλογα με την παθογένεια της νόσου και την συμπτωματολογία του ασθενή, επιλέγονται τα σημεία βελονισμού. Χρησιμοποιούνται τοπικά και απόμακρα σημεία της περιοχής και των μεσημβρινών (νοητές γραμμές που περνούν από το σώμα), που πάσχουν.

Οι βελόνες παραμένουν για τριάντα λεπτά της ώρας. Παρατηρείται ελάττωση του μυϊκού σπασμού, του πόνου, και βελτίωση της κινητικότητας από την πρώτη πολλές φορές θεραπεία. Υπάρχει βέβαια η περίπτωση, όπως και σε κάθε φυσική μέθοδο, να εμφανιστεί το φαινόμενο της αρχικής επιδείνωσης. Έτσι μπορεί σε μερικούς ασθενείς, να αυξηθεί σε μικρό βαθμό η ένταση κάποιων συμπτωμάτων και να αρχίσει να μειώνεται από την 3^η – 4^η θεραπεία.

Οι βελόνες είναι δυνατό σε κάποιες περιπτώσεις, να συνδεθούν με συσκευή ηλεκτροθεραπείας προκειμένου να χορηγηθεί ηλεκτρικό ρεύμα ελεγχόμενης  συχνότητας και έντασης. Με τον τρόπο αυτό, αφενός αυξάνει η αναλγητική δράση του βελονισμού με την έκκριση ενδογενών οπιοειδών  αναλγητικών πεπτιδίων, αφετέρου επιτυγχάνεται κινητοποίηση των μυών που βρίσκονται σε σύσπαση.

Η θεραπεία με βελονισμό, λύει το μυϊκό σπασμό, αυξάνει τοπικά την αιμάτωση, απομακρύνει το γαλακτικό

οξύ που έχει συσσωρευτεί  από την παρατεταμένη μυϊκή σύσπαση και καταστέλλει τη φλεγμονή που εμπλέκεται στη δημιουργία του πόνου.

Άλλα τοπικά σημεία σε περιπτώσεις χρόνιου πόνου σε περιοχές σπονδυλικής στήλης (αυχένα, θωρακική μοίρα, οσφυϊκή) είναι τα παρασπονδύλια σημεία που βρίσκονται σε απόσταση 0,5cm από τη μέση γραμμή, εκατέρωθεν της σπονδυλικής στήλης. Παρουσιάζουν προφανή σχέση με τις κινητικές ρίζες του αυχένα, θωρακικών και οσφυϊκών νεύρων και με τις σπονδυλικές αρθρώσεις και βελονίζονται με γωνία 45 μοιρών προς το δέρμα, με κατεύθυνση το σπονδυλικό τρήμα. Χρειάζεται μεγάλη προσοχή, για να μην υπάρξει τρώση του νεύρου, ενδεχομένως πνεύμονα, ακόμα και νεύρων.

Σε καταστάσεις τύπου ανεπάρκειας ή όταν ο ασθενής αναφέρει επιδείνωση των ενοχλημάτων στο κρύο, μπορεί να χρησιμοποιηθεί η μόξα(ειδικό βότανο Artemisia Bulgaris), το οποίο βρίσκεται με μορφή στικ και παράγει θερμότητα πάνω από την πάσχουσα περιοχή.

Ιδιαίτερα σε οξέα και σε σύνδρομα, είναι δυνατό να εντοπισθούν με ειδικούς ανιχνευτές ή με την ψηλάφηση και να βελονισθούν, στο αυτί, σημεία στην ανθέλικα που σύμφωνα με τις αρχές της Ωτοθεραπείας, αντιστοιχούν στις πάσχουσες περιοχές της σπονδυλικής στήλης.

Γενικά η ανταπόκριση στη θεραπεία με βελονισμό και ο αριθμός των απαιτούμενων συνεδριών, είναι

συνάρτηση τόσο των υποκείμενων ανατομικών αλλοιώσεων όσο και της χρονιότητας της νόσου.

Σε οξέα περιστατικά, είναι δυνατό ο ασθενής να ανακουφισθεί πλήρως από την πρώτη κιόλας θεραπεία.

Αντίθετα, ένα σύνδρομο που διαρκεί αρκετό καιρό και έχει υποβληθεί σε πολυάριθμες θεραπείες, χρειάζεται προσεκτική αντιμετώπιση και περισσότερο χρόνο για αποκατάσταση. Στα χρόνια περιστατικά θεωρείται σκόπιμο η θεραπεία να επαναλαμβάνεται δύο φορές την εβδομάδα. Στην περίπτωση αυτή, η βελτίωση των συμπτωμάτων αναμένεται μετά την 5^η – 6^η  συνεδρία και συνολικά μπορεί να απαιτηθούν 15 – 20 συνεδρίες.

Συμπερασματικά,

 Ο χρόνιος πόνος είναι ένα σοβαρό ιατρικό πρόβλημα, τόσο διαγνωστικά, όσο και θεραπευτικά. Είναι συνάρτηση πολλών παραγόντων, στο οποίο η ψυχολογία του ασθενούς, καθώς και η σχέση εμπιστοσύνης με τον θεράποντα ιατρό, παίζει πολύ σημαντικό ρόλο. Απαιτεί μεγάλη προσοχή στη διερεύνηση και στη διάγνωση, και κατάλληλο συνδυασμό θεραπευτικών μεθόδων, για να υπάρξουν θετικά αποτελέσματα.

 Ο βελονισμός είναι μια μέθοδος, χωρίς σοβαρές παρενέργειες η οποία δρα και στη σωματική και στη συναισθηματική σφαίρα του ατόμου. Έτσι συμβάλει σημαντικά στη βελτίωση του πόνου, της λειτουργικότητας, της συναισθηματικής κατάστασης του ασθενούς και έχει πολύ καλά αποτελέσματα στην πλειονότητα των θεραπευόμενων με τη μέθοδο ατόμων.